مصاحبه با امام زمان علیه السلام:

یا صاحب الزمان! حضور شما عرض سلام و تحنیت دارم.

* سلام خدا بر تو باد.

 - در موارد مختلفی سوالاتی وجود دارد که خواستم از محضرتان بپرسم. اما در ابتدا لطف بفرمایید و خودتان را معرفی کنید.

* من حجت خدا در میان بندگان و یکتا بازمانده ی روی زمین هستم. من کسی هستم که روی زمین را پر از عدل و داد می کنم، آن چنان که پر از جور و ستم شده است.

- آقاجان! با اجازه ی شما وارد سوال ها می شوم:

متأسفانه در دوران غیبت، عده ای از شیعیان به علت بی خبری از حضرت شما و به وقوع نپیوستن ظهور، در موضوع امامت، و حتی در حی و حاضر بودن شما، دچار شک شده اند؛ حتماً این اتفاق برای شما درناک است، این طور نیست؟

* بله از تردید گروهی از شما در امر دین و شک و سرگردانی آن ها در امر امامت، آگاه شدم. این خبر مرا غمناک کرد، به خاطر شما، نه به خاطر خودمان، و ما را در مورد خودتان ناراحت کرد و نه نسبت به خودمان، چون خداوند با ماست و نیازی به غیر او نداریم.

- امیدوارم به لطف خداوند و دعای خیر شما، ما در دینمان دچار تردید نشویم.

یا صاحب الزمان! برای آخرین سوال می خواهم از حضورتان بخواهم که بفرمایید کدام دسته از شیعیان بیشتر شما را می آزارند؟

* نادانان و کم خردان شیعه و کسانی که پر و بال پشه از دینداری آنان برتر و محکم تر است، ما را آزاد می دهند.

یاد مهدی (ع) محمد خادمی شیرازی ص 267 – احتجاج طبرسی. ج.2 ص 278  

امام مهدی علیه السلام می فرمایند:

  همانا ما در رسیدگی به شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما از خاطرمان نمی رود. بعضی از مردم بر این اعتقادند که با وجود قرآن و عقل، دیگر نیازی به حضور امام نیست. ببینیم وجود امام چه برکاتی دارد و آیا ما به تنهایی می توانیم از پس همه ی این امورات برآییم؟

  در روایات می خوانیم به خاطر وجود امام است که درختان میوه می دهند و میوه ها به ثمر می رسند. باران می بارد و رودها جاری می شوند و گیاهان و سبزیجات می رویند. ناراحتی ها برطرف می شوند و زخم ها و شکستگی های روحی و جسمی التیام پیدا می کنند.  وجود امام باعث ثُبات آسمان و زمین است. امام پناه مردمان و فریادرس بیچارگان است. امام امین خداست، حافظ دین خدا و دعوت کننده مردم به سوی خداست. آیا واقعاً من به تنهایی و با عقل خودم، می توانم حد و حدودی را که خداوند تعیین کرده، از کتابی استخراج کنم که بزرگترین دانشمندان هم از درک عمق آن عاجزند

    آیا واقعاً نیاز به یک عالم به علوم الهی که خداوند به او علم بیکرانی عطا فرموده، و از هرگونه خطا و اشتباه به دور است احساس نمی شود؟