هفته دولت، یاد و خاطره شهیدان رجایی و باهنر گرامی باد.
چه زیباست تقارن هفته دولت با اجلاس سران کشورها. ما نسل سومی ها شهیدان رجایی و باهنر را تنها با توصیف می شناسیم و شاید برای ما خاطراتی که پدران و مادرانمان از این دو بزرگوار تعریف می کنند زیاد ملموس نباشد. توصیفاتی که از زحمات شایسته و شخصیتهای این دو بزرگوار شنیده ایم مرا به یاد زحمات دلسوزانه دکتر احمدی نژای می اندازد. بسیار بی انصافی است مردم مداری و عشق ورزی رئیس جمهورمان را نادیده بگیریم. چطور می شود بعضی از انسانها چشم را روی حقیقت بسته و گوششان کر می شود؟ متأسفانه بعضی از انسانها از کودکی یاد گرفته اند تا زمانی افراد برجسته و دلسوز در قید حیاتند نه تنها از زحمات بی دریغ آنها قدردانی شایسته نمی کنند بلکه با ایرادهای واهی و سنگ اندازی سعی در کوچک کردن شخصیت و زحمات آنها را دارند ولی متأسفانه زمانی متوجه اشتباه شان می شوند که بسیار دیر شده است. یا به عبارت عامیانه مرده پرستی را بر زنده پرستی ارج می نهند. البته ناگفته نماند قشر رنج دیده و مظلوم این زحمات بی دریغ را درک می کنند و با زبان خود قدردانی می کنند و بی انصافی و قدرنشناسی خواص را با ادبیات خود جبران می کنند.
اجلاس سران عدم تعهد در ایران نمونه ای از اهداف متعالی دولت دکتر احمدی نژاد است برای شناساندن چهره واقعی ایرانیان و مسلمانان، فرصتی برای گسترش عدالت ورزی کشورها و ... جالب اینجاست که کشورهای دیگر قدر و منزلت رئیس جمهورمان را شناخته و از او قدردانی می کنند. ولی ملت ما از آن چشم پوشی کرده و سعی در کمرنگ کردن نام او را دارند. خدا را شاکریم اراده، شجاعت، دلیری و صبر دکتر را به حدی قرار داده که توانسته این بی مهری ها و بی انصافی ها را تحمل کند و کشور را به نحو شایسته سربلند و با عزت نگهدارد. البته منکر این نظر نیستم که دولت احمدی نژاد دارای نقصهایی هم بوده است چه بسا دولت های پیشین هم دارای نقصهای بسیاری بوده اند ولی فاقد اهداف متعالی و یا خدمتگزاری شایسته.
